Ölüme Yürüyüş

Ertesi sabah Enver Pasa ve subaylarin üzerleri tamamen karlarla kapanmisti… Karlari üzerlerinden atarak güçlükle kalktilar… Ortalikta sadece beyazlik vardi… Bu beyazlik ölüm beyazligiydi. Askerler kara gömülmüslerdi… Zaman zaman ayak, kafa gözüküyordu, o kadar… Enver Pasa ve subaylar kalkar kalkmaz askerlere kostular…Enver Pasa haykiriyordu:- Çocuklaaar!.... Evlatlarim…. Nerdesiniiiiiiz? Evlatlarim…Subaylarla birlikte etrafta kosusturuyor ve askerleri kaldirmaya çalisiyorduk:- Askeeeerrrr! Kalk! Askeeeeeerrrr! Kalk! Askeeeeeeeerrrrrrr…..Kosarak sagda solda bulunan askerlerin yanina vardik… Yanina vardigimiz bütün askerler donmustu…1, 3, 5, 10… Hepsi donmustu…Hemen Enver Pasa'ya kostuk… Herkes hiçkira hiçkira agliyordu:- Donmuslaaaaar… Komutanim, donmuslaaaarr! Pasam… Hepsi donmus!(Tanitim Bülteninden)