Şaziye

Biz Saziye’yle öyle sessiz sedasiz ayrilmadik. Komaya girmeden kisa bir süre önce, odasinda yalniz kalmistik. Yanindan ayrilmiyor, ona güç katmaya çalisiyordum. Basini çevirip bana bakmaya basladi. Aman yarabbi! Bir çift gözden bunca duygu fiskirabilir mi? Hüzün, aci, çaresizlik, sevgi, sadakat ve minnetle bakan gözlerindeki yol, sonsuzluga gidiyordu. Bu bakislarin karsisinda çektigim istirabi anlatmam mümkün degil. Sol avucumun içine aldigim parmaklarini öpüyor, sag elimle de saçsiz basini alnindan geriye dogru oksuyordum. O an yavasça, yüzünü bana dogru çevirdi ve sesinden duyabilecegim son sözleri bahsetti bana: “Basimi omzuna koyabilir miyim?”Semsi Tüfekçi’den yasanmisligin, askin ve sadakatin lirik anlatimi…